رویکردی جدید بر امنیت ملی پاکستان
این کتاب در پی شناسایی چالش‌های امنیتی فوری پاکستان و ترسیم تحول دولت امنیت ملی‌پایه است که در آن نخبگان نظامی بازیگر مسلط در حوزه سیاسی در طول و پس از دوره جنگ سرد شدند. به باور نویسنده، پاکستان در دوران جنگ سرد با الهام از رویکرد امنیت ملی آمریکا، رویکردی نوینی در تدوین سیاست‌های خارجی و امنیتی خود به کار گرفت. پاکستان نه‌تنها از رویکرد «دولت امنیت ملی‌پایه» ایالات‌متحده پیروی کرد، بلکه به‌تدریج نسخه جدیدی از آن ارائه داد. این مطالعه تحلیلی انتقادی درباره چگونگی مدیریت نخبگان نظامی در قبال مسئله کشمیر و جنگ بین‌المللی علیه ترور در چارچوب دولت امنیت ملی‌پایه پاکستان ارائه می‌دهد.
از زمره مفروضات این پژوهش:
پس از جنگ سرد، تداوم رویکرد نظامی‌محور دولت امنیت ملی‌پایه در پاکستان منجربه بی‌ثباتی سیاسی در داخل و ناامنی داخلی و منطقه‌ای شده است؛
دکترین امنیت ملی پاکستان نه تنها منافع تجاری ارتش را تسهیل و از آن محافظت کرد، بلکه تسلط خود را بر رهبری غیرنظامی در اداره امور دولتی تضمین کرد؛
ارتش پاکستان همواره برای ایجاد توازن میان هژمونی هند و حفاظت از منافع استراتژیک خود به جنگ نامتقارن وابسته بوده و در این راستا از گروه‌های راست افراطی برای مقابله با اشخاص و گروه‌های دمکراتیک ضدنظامی بهره گرفته است.
