برخى شغلها افتضاح هستند و برخى ديگر عالى. اما اغلب شغلها جايى بين خوب و بد قرار دارند. كار كردن[1]1 شامل انجام دادن اقداماتى است كه در اغلب موارد از انجام آنها لذت نمىبريد. بنابراين، عجيب نيست كه افراد به شكلهاى متفاوتى به آن نگاه مىكنند. در جامعه شاهد دو ديدگاه متفاوت در سنين مختلف هستيد. در انجيل و در فصل پيدايش از آن به عنوان جريمه نخستين گناه آدم ابوالبشر “به خاطر خوردن گندم” ياد شده است. انجام كار در قرون وسطى تا دوره “آدام اسميت “(1790ـ 1723) كه ادعا مىكرد انجام كارهاى تكرارى افراد را تا حد امكان از انسانيت دور مىكند و آنها را احمق و نادان جلوه مىدهد”، همواره با سختى و مشقت بدنى و آسيبهاى جدى بالقوه همراه بود.
“آلفرد پولگار” (1955ـ1873) در قالب جملهاى طنزگونه، نامطبوع بودن انجام كار را چنين عنوان مىكند: “كارهايى را انجام مىدهيد كه هيچگاه مايل به انجام آنها نيستيد.” امروزه مقالات روزنامه ها و مجلات (بدون توجه به وبلاگها) به جاى اشاره به منافع كار روى مذموم بودن آن تمركز يافتهاند و برنامهها و سريالهاى تلويزيونى نيز اگر به محيطهاى كارى و كارگران توجه دارند، براى نشان دادن موانعى بر سر راه موفقيت شخصيتهاى داستانشان است.
ناموجود